‘It
is better to be vaguely right than to be precisely wrong.’

-John Maynard Keynes

In haar boek Radicale Verlossing spreekt Beatrice De Graaf
over de potentiële beloning die volgt op een terroristische daad. Maar wat als
de aanslag mislukt en wat als er geen beloning volgt? En waarvan wil men
precies verlost worden?

In deze voorstelling worden enkele vergeten figuranten opgevoerd, die graag
een hoofdrol hadden gespeeld. Die geschiedenis hadden willen schrijven maar
daar net niet in slaagden. Mehmet Ali Agca die de paus probeerde te vermoorden.
Gennaro Rubino die Leopold II wilde uitschakelen maar op de verkeerde koets
schoot. De Belg Edward Joris die probeerde de Sultan van het Ottomaanse Rijk op
te blazen en iets recenter Jürgen Conings die Marc Van Ranst uit de wereld
wou helpen maar strandde in een bos.

En de vrouwen? Waar zijn de vrouwen? Plegen zij dan nooit een verzetsdaad?

In deze voorstelling dansen ideologie en psychologie de tango. Walsen
hoofdrollen met bijrollen. Maar wie leidt de dans?

Gemislukt wordt een theatrale en muzikale klucht over belangrijk willen zijn, falen,
hoop en vergeten alternatieven. Over vooroordelen, beoordelen en veroordelen.
Over Macht en Onmacht. Over nullen, prullen en oetlullen.