Via subtiele humor, Japanse eenvoud en Franse flair krijg je inzicht in het vroege werk van de Franse choreografe Martine Pisani. Van een strand in Kobe tot de haven van Marseille, van Parijs tot Wenen, tussen de regels van gearchiveerde herinneringen, persoonlijke verhalen en ontmoetingen start een nieuwe dans. De Japans-Oostenrijkse performance-maker Michikazu Matsune, de Nederlandse schilder-performer Theo Kooijman en Martine Pisani zelf nemen je mee op een reis door tijd en ruimte en brengen een tedere ode aan choreografie, kwetsbaarheid en vriendschap.

Wat blijft er over van dans als de voorstelling gedaan is? Archiefmateriaal, persoonlijke herinneringen, gedeelde anekdotes, notitieboekjes en tekeningen worden ingezet om de vroege creaties van de Franse choreografe Martine Pisani opnieuw te interpreteren. Haar poëtische en met humor doordrenkte opus verweeft bewegingen, woorden en performatieve handelingen. In haar stukken vertrekt ze van disbalans, precair evenwicht, vallen en verdwalen. Ironisch genoeg werden deze bewegingen haar realiteit op het moment dat ze ziek werd. Na bijna dertig jaar maakt ze nu haar comeback op het podium. Kono atari no dokoka onthult een gedeelde geschiedenis die zich bevindt in de kloven en universaliteit tussen continenten, generaties en individuele verhalen.

Michikazu Matsune is een kunstenaar die verschillende werkwijzen verkent, variërend van podiumperformances, interventies in openbare en privéruimtes tot het maken van tekstschilderijen. Zijn benadering, die tegelijkertijd kritisch en speels is, onderzoekt de spanning rond onze culturele beschrijvingen en sociale identificaties. Matsune komt oorspronkelijk uit de kuststad Kobe en woont sinds de jaren 1990 in Wenen.